Sonunda aradığımız kediyi bulduk.Eve geldiğinde bütün ilgi onun üzerinde olmasına rağmen çok üzgün duruyordu :( ama onu neşelendirmeninde yolları vardı elbet.İlk gün hiç mama yemedi.Gece birlikte uyuduk. Samur ise kapımızda bekçi olmuştu.Yani zor günler artık beni bekliyordu.Çünkü samurun tepkisini ölçmek için gösterdiğimizde hırlayıp pati atmıştı.Bu olay beni ümitsizliğe itti.Ertesi günü akşama doğru Nazlım mamasını yedi.Artık bizlere yavaş yavaş alışıyordu.Oyun oynamaya bile başladı kızım :) Fakat samur her fırsatta nazlıyı dövmeye çalışıyor ve yaramazlıklarını git gide şiddetlendiriyordu.Artık Nazlı ve samur ayrı odalarda yaşamaya başladılar.Bu durum çok zor oluyordu benim için.Birbirlerine alışmak zorundalardı.Aradan 1ay geçti ve bu süreçte nasıl yorulduğumu anlatamam :( ev temizliği için yardımcı bayanı haftada 2 kez almaya başlamıştım.Herşeye rağmen onların bizim dünyamızda yer alması müthiş birşey.Birgün fotoğraf çekerken birşey dikkatimi çekti :( Nazlı eskisi gibi güzel çıkmadı resimde bir tuhaflık olduğu ortadaydı :( Arkadaşıma resim yolladım ve Nazlımın mantar olduğunu söyledi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder